Voor één keer brengt de Volendamse zanger Simon Keizer geen muziek uit, maar zijn levensverhaal in het luisterboek ‘Wat moed dat moet: mijn leven in flarden’. Hij vertelt voor het eerst over de Nieuwjaarsbrand in ’t Hemeltje in Volendam, waar hij bij was. Onder meer die herinnering, en een zoektocht in en naar zichzelf mondden uit in dit boek. In deze video leest hij een passage voor over de nacht van de brand.

“Ik dacht dat ik dood zou gaan”, vertelt Keizer over het moment dat zo’n tweehonderd jonge Volendammers klem zaten, toen de kerstversiering in de kleine kroeg vlam vatte. “Iedereen die daar was dacht dat. Ze hebben uitgezocht dat het op een gegeven moment op sommige plekken 1150 graden moet zijn geweest”, zegt Keizer, bijna 25 jaar later in een studio in Amsterdam-Noord. Daar heeft hij zijn boek in ‘8 tot 10 uur’ ingesproken. “Ik was vanochtend (donderdag, red) klaar”, hij gebaart tevreden twee vlakke handen uit elkaar.

Hij is inmiddels 41. Er zit wat grijs door de donkere haren, maar als je door je wimpers gluurt, zie je nog steeds dezelfde jongen die met zijn vriend Nick zingt over hartzeer vanwege een losbandige liefde.

Lichamelijk heeft de zanger niks overgehouden aan de brand, waarin veertien mensen omkwamen. Maar mentaal wel. Al heeft het even gehad voor hij dat durfde te erkennen. Keizer: “Ik vond het vroeger zelfs stoer: kijk eens hoe goed ik kan omgaan met al dat leed.” De Volendammer noemt zijn jeugd namelijk troebel, met name door twee gebeurtenissen: “Het overlijden van mijn vader toen ik vijftien was, maar ook de Nieuwjaarsbrand toen ik zestien was.”

Therapeutisch boek

Een paar maanden geleden ging Keizer eens zitten en schrijven over wat hij gezien heeft tijdens de brand. Het bleek een therapeutische bezigheid. “Toen dacht ik: o, als ik dat vertel, moet ik ook dit vertellen. En als ik dit vertel moet ik hierover uitweiden.” Toen het hek eenmaal van de dam was, was hij niet meer te stoppen: “En dat is uitgemond in mijn levensverhaal.”

Het luisterboek ‘Wat moed dat moet’, dat 30 december uitkomt, is volgens de zanger ook het resultaat van ‘een zoektocht naar mezelf, zoals dat dan heet.’ Hij zegt het een beetje gedragen, maar ook alsof hij opeens een hap zeep heeft genomen. “Maar toch is het zo.”

‘Meest blije versie van mezelf’

Hij beschrijft meteen in de proloog bijvoorbeeld hoe hij een paar jaar geleden naar zijn vrouw en kleine dochter kijkt, die aan het spelen zijn en om elkaar schaterlachen. Hij realiseert zich: ‘zo blij voel ik me nooit’. Een vol Ziggo Dome deed ‘m ook weinig. “Ik voelde niet wat ik zou moeten voelen aan spanning en vreugde.”

Hij besluit in 2023 zijn demonen onder ogen te zien tijdens ‘een intensieve retraite’ in Costa Rica: “Daar kwam ik erachter dat die trauma’s ervoor hadden gezorgd dat ik mijn gevoel afsloot.” Daar halen oude weggestopte herinneringen aan de Nieuwjaarsbrand Keizer in.

Hij leest voor uit zijn boek: “Schuin voor me zat Alina, ongetwijfeld in gedachten verzonken in kleermakerszit op de bar te mediteren. Wist zij veel dat dat precies de positie was waarin barman René half verbrand en in shock de hele tijd riep dat hij als kapitein zijn schip niet zou verlaten”

Inmiddels gaat het naar eigen zeggen een stuk beter met de zanger, die ‘nu misschien wel te veel voelt’: “Ik wil vooral benadrukken dat het een positief boek is geworden.” Hij raadt iedereen aan ‘zijn trauma’s onder ogen te komen’. “Dat is een proces van jaren, maar het is wel een mooi proces. Je kijkt nu naar de meest blije versie van mij van 41 jaar.”

Keizer bezoekt komende week Don Bosco College

Volgende week praat Keizer twee keer over de Nieuwjaarsbrand met middelbare scholieren van het Volendamse Don Bosco College. Maar dat is toeval, zegt hij:

“Mijn neefje is nu 15 en die zit nu op Don Bosco. En die heeft als opdracht gekregen: organiseer een herdenking. Dus hij klopte bij zijn oom Simon aan. ‘Jij zat toch toen ook in dat café. Zou jij misschien willen spreken?’ Dus puur voor mijn neefje kom ik twee keer hierover praten. Ik denk ook wel dat dit iets is wat moet worden blijven verteld.”