Ingezonden stuk

In de afgelopen twee weken waren er vier geweldsincidenten in Volendam, waarbij ook Edammer en Volendamse jongens betrokken waren. Dat stemt tot zwaar nadenken waar wij als gemeenschap naar toe neigen of groeien qua normen en waarden. Zo krijgen we straks twee kanten van eenzelfde munt: een kans op een overval en de kans om in elkaar geslagen te worden na iemand aangesproken te hebben op bijvoorbeeld vernieling van andermans eigendom. Hier een beroep op de ouders om in gesprek te gaan met hun kind(eren) om uit te leggen wat moraal is en om verantwoordelijkheid te nemen als hun kroost iets gedaan heeft.

Gedrag, van daders, ouders en omstanders

Bij één geweldskwestie – op een blakke woensdagavond – met vier (Volendammer) daders was er sprake van grof fysiek geweld, dat met gemak dodelijk had kunnen aflopen. Om van de vele mondelinge verwensingen naar de ernstigste dodelijke ziekte maar te zwijgen. Verder waren er omstanders die, werkelijk waar, vanaf één meter afstand toekeken en totaal niet ingrepen, zelfs niet toen het slachtoffer schreeuwde om hulp. Vanuit de ouders heeft slechts één ouderpaar contact opgenomen met de slachtoffers.

Afglijdende schaal: hoe wijzelf onze eigen ellende creëren

Onze samenleving, die steunt op het opkomen voor jezelf, prinsen en prinsessen als kinderen, het principe ‘ieder voor zich en God voor ons allen’, hoge werkdruk en competitiedrift ziet een stijging in jongeren met allerlei soorten problemen.

Landelijk hebben wij te maken met de wet dat alcohol onder 18 jaar verboden is. Dat geeft hier gevolgen. Onze cultuur (lees: normen en waarden) vindt grote alcoholconsumptie door jeugdigen namelijk vanzelfsprekend en de ouders verwijzen zelfs naar hun eigen roemruchte verleden met drank op basis waarvan niets verkeerd is gegaan en dat we allemaal goed terechtgekomen zijn.

Ze vergeten echter dat er tegenwoordig een ander gevaar sluipt: drugs – bovenop de drank. Voor € 5 kan hun kind met een pilletje mentaal ontsnappen en even vertoeven in een andere werkelijkheid. Die andere werkelijkheid geeft op termijn geestelijke gevolgen (info bij de professionals), maar verschaft tijdens die mentale ontsnapping en hoogtepunten een ander besef en zo ook gedragingen. En dan gaan aspecten als morele waarden en de input vanuit de opvoeding een rol spelen. Het is geen geheim dat de alcohol- en drugsproblematiek in Volendam een rol speelt. Overal trouwens, zo blijkt uit vele officiële statistieken. Volendam is dus geen gebruiksuitzondering, hoewel de media daar graag een publicitair punt van willen maken. Punt is hierbij is de onwetendheid van de ouders. Ze weten niet dat hun kind bij gelegenheid dan wel vaker een pilletje of een lijntje pakt.

Maar wegkijken als het wél bekend is of excuses in termen van “dat doet die van mij niet” geeft gevolgen: het uitslijten van normen(wat is normaal?) en waarden(wat is van waarde/belangrijk?). Wie is uiteindelijk het slachtoffer?: hun eigen kind(eren) en de maatschappij. Vul maar in.

Wat kan de politiek doen? Heb het LEF

Een gemeente heeft een bestuur. Deze bestaat uit gemeenteraadsleden en het college van Burgemeester en Wethouders. Een politieke partij kan als volksvertegenwoordigend orgaan een drang voelen om te wijzen op bepaalde ontwikkelingen. Onze burgemeester zou kunnen zorgen voor meer blauw op straat. De prioriteiten van de politie liggen vooral in Purmerend, waar ook nogal wat te doen is (…) en zij kunnen capaciteitstechnisch op zaterdagavond niet elke straat of wijk continu bewaken. De verantwoordelijke wethouder zou meer lantaarns kunnen neerzetten, onder andere in de Oude Kom. Met die plannen is hij trouwens al bezig.

Bewakingscamera’s op de dijk en tijdens evenementen hebben we sinds dit voorjaar. Maar dan nog kun je vanuit alle hoeken en gaten besprongen worden. Is angst echter gegrond? Nee, zeer zeker niet. Volendam behoort gelukkig nog tot de veiligste gemeenschappen in de Randstad en dat blijkt ook uit alle statistieken, interviews en ervaringen. Toch is er één dimensie, waar het gemeentebestuur zich tegenaan kan bemoeien: het overbekende LEF-programma. Dat voorziet in een aanpak van de alcohol- en drugsproblematiek en tevens een invulling voor de jeugd.

Tot nog toe is er heel veel voorbereid qua ideeëninventarisatie, zuivere onderzoeken, verenigingsdeelnames en het opstarten van dit geheel. Het gaat allemaal in fasen. Een zekere fase betreft het communiceren met de ouders. Gezien de recente ervaringen is er nu basis om die dimensie naar voren te halen, ook al gaat dat tegen de LEF-planning in. Kern van die boodschap richting de ouders: neem je verantwoordelijkheid om met je kind(eren) in gesprek te gaan over normen, waarden, besef, medemenselijkheid, et cetera. Dat zal uiteraard niet lekker vallen bij deze of gene, maar we zien nu waar een en ander in kan eindigen.

Is deze verloedering structureel?

Al deze geweldskwesties zouden we kunnen zien als betreurenswaardige incidenten. Hopelijk zijn het dat ook. Immers, dit gedrag betreft slechts een miniem gedeelte van onze jeugd. Het merendeel doet hun stinkende best om hun plek in de maatschappij te verwerven en een gelukkig leven op te bouwen. Aan de andere kant is Volendam geen eiland en met onze welvaart zijn we ook aantrekkelijk voor bepaalde types.

Tot zover de dingen zoals ze zijn. Maar de gebieden waar we wél iets aan kunnen doen zijn we zelf: de jeugd zelf, de ouders, de getuigen/omstanders en deels de politiek middels haar activiteitenprogramma op dit gebied. Die gezamenlijke inzet kan een hoop ellende voorkomen.

Laten we allemaal het LEF hebben.